هرگز نمیپرسم

هر روز مي پرسي كه: آيا دوستم داري؟

من، جاي پاسخ بر نگاهت خيره ميمانم

تو در نگاه من؛ چه ميخواني ، نميدانم

اما به جاي من، تو پاسخ مي دهي : آري

ما هر دو مي دانيم

چشم و زبان، پنهان و پيدا، رازگويانند

و آنها كه دل با يكديگر دارند

حرف ضمير دوست را ناگفته مي دانند

ننوشته مي خوانند

من دوستت دارم را

پيوسته در چشم تو مي خوانم

ناگفته، مي دانم

من، آنچه را احساس بايد كرد

يا از نگاه دوست بايد خواند

هرگز نمي پرسم

هرگز نمي پرسم كه: آيا دوستم داري

قلب من و چشم تو مي گويد به من : آري

نوشته شده توسط مژی بانوی شوش